Աղոթարան

Մարդիկ զգացին այդ շունչը իրենց մարմնին մէջ, ինչպէս ջերմութիւնը կնոջ հպանքին եւ կամ հզօր շարժումը մտածումին:
Անոնք զգացին Քեզ կանանչին, կապոյտին ու շարժումին մէջ: Դարերու ետեւ մնացած մարդիկ աստուած մը փնտռեցին անշունչ ու շնչաւոր էակներուն մէջ: ՈՒզեցին իմանալ ու յօրինել լեզուն տարրերուն:

Անոնք ինչքա՜ն իմաստուն էին, որ նոյնիսկ գիտէին այդ տարրերու խորհրդաւոր լեզուով խօսիլ: Անոնք իրական էին, Տէ՜ր, աւելի իրական, քան ոեւէ հզօր բանաստեղծ: Անոնց զգայարանքներուն մէջ ծառին կերպարանքը մտածում էր, իսկ տերեւներու շրշիւնը՝ բառ եւ խօսք իմաստուն:

ՀԱՄԱՍՏԵՂ

Մեկնաբանություններ